Ne çok ünvanım oldu şu hayatta...
Evlat oldum ,kardeş oldum,yar oldum, eş oldum , anne oldum ve sonunda "Teyze" de oldum...
Ben "Teyze" olmadan anne olanlardanım... Çevremde benden önce teyze olan herkesten "aaaay yeğen çok seviliyor" yorumları duydum hep... Mümkün... Canınızın parçası o da... Teyzelerim hayatımda hep annem gibi yer aldı benim de. Her ne kadar henüz tecrübe etmediğim için aklım almasa da bilinç altımda bir şeyler kalmış olacak ki sezeryana inmek için sedyeyi odaya soktukları zaman eşimi çağırmalarını istedim. Anesteziden çok korkarım;bana bir şey olursa oğlumuzu büyütürken kız kardeşimi, aynı zamanda benden 15 dakika büyük ikizimi; hayatından çıkarmamasını tembihledim.
Janjan dünyaya geldikten sonra yıllardır özlemini çektiğim; çok uzun zamandır görmediğim birisine kavuşmuş gibi hissettim kendimi. Eksik bir yanım vardı o tamamlanmış gibi oldu. Daha mutlu , daha neşeli , daha hayatı seven ve zevk alan, daha çok şükreden, hırslarını törpüleyebilen ve artık her çocuğu daha çok seven bir kadın çıktı içimden. Teyzesi ona bakarken gözlerinin nasıl parladığına, "teyzoşuunun bir tanesi" derken sesinin nasıl titrediğine şahit oldum. Janjan sadece beni değil onu da değiştirmişti. Nasıl bir duygu acaba bu teyzelik ?
Ağustos.2014'te doğum günümüzden bir kaç gün sonra bir araya geldik . Kız kardeşim bir paket uzattı. "Hediyen bu güne kaldı" dedi. Yadırgadım... Çünkü biz birbirimize doğum günlerimize özel hediye almayız. İçinden gelmiş geri çevirecek değilim. Hatta "kem küm ama ben sana bir şey almadım ki" deyip yanıma iliştirdim paketi. Aradan 1-2 saat geçti;telefonu çaldı açtı yanımdan kalkıp biraz ileriye gitti. Janjan ile ilgilenirken arkadan "yok henüz söylemedim" dediğini duydum. Kalbim güm güm güm atmaya ve yanımdaki paket "beni aç aç aç" diye bağırmaya başladı. Telefon görüşmesi biter bitmez "Haydi ben hediyemi açayım" deyiverdim. Paketi açmadım aslında parçaladım. İçinden bir çift patik ve her annenin artık aşina olduğu ultrason fotoğrafı çıktı. Bir fasulye tanesi ile burun buruna geldim. Yaşadığım sevinci anlatamam ; attığım çığlık ile ortamdaki herkes bize bakmaya başladı; ama hiç umursamadım. "Teyze oluyoruuuuuuuuuuum Teyze oluyoruuuuuuuuuuuum" bir yandan ağlayıp bir yandan bağırıp kız kardeşimi bağrıma bastım.
Her ay kontrolünden sonra ultrason fotoğrafı telefonuma geldi ; her yerlerini inceledim;alışverişini yaptık, odasını yerleştirdik , baby shower partisini düzenledik , doğum odası süslerinin hazırlığını yaptık...Yeniden hamilelik yaşadım tek fark tüm kiloları bu sefer kardeşim aldı :)
13.Nisan.15 ;Janjan'dan tam 2 yıl 2 ay sonra; telefonum çaldı . "Acil sezeryana giriyorum" dedi. Fişek hızıyla çıktım iş yerinden; önce annemi aldım sonra hastaneye gittim.
Kemal'i getirdiklerinde, yüzünü ilk gördüğümde farkettim ki bilmediğim bir eksik yanım daha varmış. Bir yavruyu daha evlat kadar sevmek mümkünmüş... Gerçekten "teyzoşunun bir tanesi" derken teyzenin içi titriyormuş... Onun da eksik bir şeyi kalmasın isteniyormuş... Yanında değilken aklının bir köşesinde o da duruyormuş... Teyze anne yarısı değilmiş; nsanoğlu için anneden sonra gelen ikinci anneymiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder