Bir emzik bıraktırma hikayesi

Bayılırım emzikli bebeklere...

Emzirme dostu hastanelerde doğum yapıyoruz. Dolayısıyla yenidoğana emzik verilmesine izin verilmiyor. Bunu bilmeme rağmen bebek alışverişinde emzik aldım. Ne olursa olsun hemşirelere karşı çıkma pahasına emziği vermeyi koymuştum kafama. Sadece gün içinde değil; uykuya geçiş sırasında almasına dikkat ettim. Diş çıkarma, hastalık gibi dönemlerde emzik kurtarıcım oldu diyebilirim.

Emzik bıraktırma kararını çok zor aldım. Garip bir psikoloji ebeveynlik. Hem büyümesini hem de o kadar hızlı büyümemesin istiyoruz. Emziği bırakırsa hemen "çocuk" olacak gibi geldiği için çevreden gelen "artık zamanı geldi" "bilmem kimin çocuğu şu yaşta bıraktı" gibi söylemlere kapadım kulaklarımı. Her ne kadar uykuya geçiş aşamasında vermeye özen göstersek; uyuyunca ağzından alsak da JanJan büyüyüp yatağından kalkmaya başlayınca kendisi emziğini arayıp, bulup geri yatmaya başladı. Sakladığım dönemlerde de dikildi tepeme.Ve emzik uyku boyunca ağzında kalmaya başladı. Kırmızı bayrağı kaldırdım.

Uzmanlar 2-4 yaş arası dönemin en uygun dönem olduğunu söylüyorlar. Bu nedenle ilk bıraktırma girişimim 2 yaşını doldurduğunda oldu ve başarısızlıkla sonuçlandı. Henüz konuşamadığı için sıkıntısı olduğunda emzikten olduğunu düşünerek tekrar verdim. Belki başka birşey vardı. Bunu hiçbir zaman bilemeyeceğim. 6 ay geçtikten sonra okulda öğle uykusuna yatarken emzik kullanmadığını öğrendiğimde 2. kez denedim yine başarısızlıkla sonuçlandı. Çünkü bu sefer eşim destek olmadı/olamadı. JanJan emzik için ağlamaya başlayınca "ağlatmayalım; ben de çok geç bırakmışım" dedi. Hooop emzik yine JanJan'a teslim edildi.

Başarıya ulaştığımız bu son girişimimizde Özel Akademini Anaokulu'nun güzel müdiresi Ülgen Gikioğlu ile organize çalıştık. Ülgen Hanım JanJan'ı okulda yanına çağırıp fotoğraflara bakmaya davet etmiş. Bir kaç tane fotoğraf gösterdikten sonra JanJan'ın emzikli fotoğrafını açmış. "Artık büyüdün sen JanJan , o yüzden emzik emmemelisin" diyerek ertesi gün emziğini ona getireceği hususunda söz almış. Ben de evdeki tek emziğimizi kutusuna koyup JanJan'ı servise bindirirken ona verdim. Kendi elleriyle öğretmenine teslim etmenin gururunu yaşadı.

Akşam eve geldiğinde okulda yaptıkları "Emzik Bırakma Partisi"ni anlattı heyecanla. Oyun oynadık ve yatma vakti geldiğinde emziğini sormaya başladı. "Ülgen Hanım'a verdin. Başka emziğimiz yok." dedim; bir yandan da "oooof keşke bir tane yedek olsaydı" diye aklımdan geçirdim korkarak. Önce sessiz kaldı. Tekrar istedi. Bu sefer babasından aynı yanıtı alınca gidip yattı ve uyudu.
Geceyi deliksiz uyuyarak geçirdi ve bir daha konusunu hiç açmadı.

Bu süreçte başarı sağlanabilmesi için önemli olan 2 husus var bence;

1- Çocuk derdini anlatabilecek kadar konuşabiliyor olmalı
2- Anne ve baba beraber hareket etmeli

Biz bir aşamayı geride bıraktık. Darısı başınıza...

https://www.facebook.com/cahilanne

https://instagram.com/cahil_anne/