13.Şubat.13 Hayatıma JanJan Girdi...
Doğum tarihi maalesef bizim tarafımızdan özel seçilmedi ; "bu tarihte sezeryanla gelsin" demedik doktorumuza ; Janjan seçti bu tarihi... 33. hafta yeni bitmişti
26. haftada erken doğum sancım tuttu ve ilaçlarla doğumu durdurduk 15 gün yattım...
32. haftada doğum iznine ayrıldım ve 13.Şubat.13 gece 00:20'de şiddetli bir kasılmayla uyandım.
Eşim gaz sancısı olduğunu söyleyerek sırtımı sıvazladı ve uyuyakaldım. 2. sancı geldiğinde ilk yaptığım şey saate bakmaktı 01:00. 40 dakika geçmiş diye geçirdim içimden; eşimi kaldırdım
Beni hastaneye götür dedim ; fişek hızıyla hazırlandık
Ayakkabılarımı giydim o anda biri bana "eşyalarını al" dedi Eşime "hemen geliyorum" dedim Salona girdim. Janjan'ın mobilyaları gelmiş boya kokusu geçsin diye kapakları açık havalandırılıyordu, aldığımız herşey hurçların içinde salona yığılmış durumda...
32. haftada izne ayrılan bir anne adayı olarak bu kadar hazırlıksızım yani... Cahillik işte :)
Hurçların içinden bir tane hastane çıkışı aldım ;elime geçen ilk market poşetine koydum, lohusa geceliğimi de koydum bırakın ütülenmesini daha yıkanmamışlar bile...Kapıya döndüm "Çıkabiliriz" dedim. Eşim gülümsedi "yaw dur bir gidelim bakalım hem deneyim olur bizim içinde ne kadar sürede gittiğimizi ölçelim" dedi Sustum... Çünkü biliyordum ben bu sancıyı önceden de yaşadım.
Evden çıktım ve 21 gün sonra kucağımda oğlumla evime döndüm...
Sabah 05:46'da sezeryanle dünyaya geldi Janjan
Boy : 49 cm Kilo:2.815 gr
Ufacık değildi ama ciğerleri gelişmemişti ,kalbinde delik vardı makinaya bağlı kaldı ,10.gün sonuna kadar hiç kimse umut vermedi/veremedi
Bu süre zarfında kız kardeşimde kaldım ;evi doğum yaptığım hastanenin hemen yanındaydı. Evime göndermediler. Sağolsunlar ; haklarını ödeyemem. Her gün süt sağıp hastanaye götürdüm 18. gün normal odaya çıktık (fotoğraf o güne ait) 21.gün evimize geldik ve maceramız başladı...
Anne olmayı , annelik yapmayı ve ne kadar cahil olduğumu öğrenmeye başladım :)
Bebeğiniz yoğun bakımda ise;
1- Sütünüz var ise ona sahip çıkın , kendinizi üzüp sütü kaçırmanız hem sizin psikolojiniz hem de bebeğiniz için iyi değil;sütünüz yoksa hiiiç canınızı sıkmayın devam sütü diye bir şey var hiç bir bebek aç kalmıyor artık
2- Piyasadaki süt pompaları yerine hastanede verdikleri gibi kocaman pompalardan kiralayın ; hastaneden bilgi alabilirsiniz; alamazsanız bana yazın ben size gereken tüm bilgileri veririm
3- Ağlamak mı istiyorsunuz ? Bir odaya kapanıp ağlayın hem de bağıra bağıra ağlayın ve bitince yüzünüzü yıkayıp mücadelenize kaldığı yerden devam edin
4- Acıklı haberlerden , moralinizi bozan herşeyden ve herkesten uzak durun
5- Eşinize sarılın ... Gerekiyorsa psikolojik destek alın Benim eşim bu süreçte çok güçlü durdu yanımda ama yoğun bakımda bebeği olup görmeye gelmek istemeyen babalara da şahit oldum Kaybetme korkusu yüzünden aralarındaki gönül bağını kurmak istemiyorlardı bebekleriyle.
Evet siz annesiniz ama o da baba... Onun da sizin kadar desteğe ihtiyacı var
6- Bebeğinizin dosyasındaki tetkiklerin kopyalarını alın birden fazla Doktor'a gösterin Hatta bizim yaptığımızı yapın bebek onlara gidemiyorsa siz doktorları alıp hastaneye getirin
7- Bebeğinizin odası hazır değilse hazırlayın O odaya gelecek ...
8- Evinizde kalmayın ; annenizin,kayınvalideniz,kız kardeşiniz ,arkadaşınız kim varsa misafir olun
9- Falancanın bilmem nesinin bebeği de kalmış yoğun bakımda şöyle olmuş böyle olmuş ... söylemlerini duymak istemediğinizi herkese söyleyin Siz teksiniz ; bebeğiniz tek. Sonucun ne olacağını sadece size bu mucizeyi veren Allah biliyor
Bebeğiniz sağlıklı şekilde çıktı ve evinize geldiyseniz;
1- Her türlü yardım talebini itinayla kabul edin Mümkünse yanınızda anneniz kalsın
2- Hastanede kurulan rutinini evde de devam ettirin ; ileride çoook faydasını göreceksiniz
3- Bana Janjan 50 günlükken ASM'deki doktorumuzun perişanlığımı görünce söylediği bir söz
"Ağlamaktan hayatını kaybeden bir bebek ne gördüm ne de literatürde okudum.Konuşabilse derdini anlatacak annesi ama yapamıyor o seninle bu şekilde konuşuyor açım diyor , altım ıslak diyor , gazım var , canım sıkıldı diyor" Metanetli olun aklınıza bu sözü getirin deriiin bir nefes alın
4- Eve 2 ay misafir kabul etmeyin ; bir kendinize gelin ondan sonra pasta , börek yiyecek çok zaman olacak inşallah. Küsen olursa hiç kafanıza takmayın Daha sonra bebekle ziyaret edip alırsınız gönüllerini.
5- Uyuyabildiğiniz her anı değerlendirin ; 5 dakika bile olsa
6- Eşinize de görev verin ; evet işe gidip geldiği için yorgun biliyorum ben de yaşadım En azından işten gelip dinlendikten sonra yatana kadar size destek olsun 1 saat bile yeter Böylece baba-evlat bağı da daha kolay kurulacaktır
7- Kendinizi de besleyin ... Evet yanlış okumadınız ben tüm gün aç kaldığımı hatırlıyorum
Sevgili Seniha Teyzem 45. gün telefonda konuşurken bana belgesellerdeki aslanları,kaplanları örnek göstermişti Yavrularını bırakıp ava gidiyorlar önce kendilerini doyuruyorlar sonra yavrularını besliyorlar Anne sağlıklı , sağlam olacakki yavrusuna bakabilsin sürekliliği olsun demişti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder